Tatoeages... ze hebben me altijd al gefascineerd. Maar eerlijk? Het voelde jarenlang als iets wat gewoon niet kon. Dat hoorde toch niet? Opgegroeid met strikte regels en normen, durfde ik er niet echt voor uit te komen.
Pas toen ik 39 was, zette ik de stap en liet ik mijn eerste tatoeage zetten: een vlinder. Het symbool van wedergeboorte en transformatie. En dat was precies hoe het voelde.
Zoals ze zeggen: als je eenmaal begint, kun je niet meer stoppen. En ja hoor, dat gebeurde ook bij mij. Niet lang daarna kwamen er nog twee vlinders bij, één daarvan met een Keltische knoop. Het symboliseert mijn gezin: mijn man en onze twee dochters.
Een paar jaar later kwam er samen met mijn oudste dochter een schorpioen bij – onze gedeelde sterrenbeeld. Extra speciaal, want zij is op mijn verjaardag geboren. De astrologische betekenis van de schorpioen past perfect bij ons allebei. Al moet ik toegeven, sommige eigenschappen zijn bij mij een beetje ondergesneeuwd door al die opgelegde normen en overtuigingen.
Daarna heb ik mijn tatoeage uitgebreid met een symbolische knoop die staat voor innerlijke kracht. Dat is iets waar ik voor mijn gevoel veel op teer. Maar ook dat is nog een work in progress.
En toen kwam er een wolf op mijn schouderblad bij. Los van de mooie symboliek staat die wolf ook voor mijn connectie met mijn jongste dochter. Zij heeft een paar kanten van mij wakker gemaakt die ik bijna was vergeten.
Maar je raadt het al, ik was nog niet klaar. Er kwamen een eikenblad, een paardenbloem, een vlinder en een kompas bij, elk met een unieke symbolische betekenis. Allemaal zijn ze met elkaar verbonden door een kronkelende bloesemtak.
Met mijn jongste dochter liet ik ook nog een hondenpootje op mijn kuit tatoeëren. En op mijn arm staat de tekst “sé tu mismo” – wat “wees jezelf” betekent. Een herinnering om gewoon mezelf te blijven, wat er ook gebeurt. Haha, precies dat!
Die eerste vlinder? Die is inmiddels uitgegroeid tot een groot ontwerp dat van mijn bovenbeen tot bijna mijn elleboog loopt.
Toch vind ik het soms nog best spannend om m’n tatoeages aan bepaalde mensen te laten zien. Dan voel ik me weer even klein en bang om beoordeeld te worden. Best gek, toch?
Voor mij zijn al die tatoeages een stukje van wie ik ben en van het pad dat ik heb gelopen. Waarom zou ik dat verbergen? Ik mag toch trots zijn op mezelf, op wie ik ben, en op hoe ik in het leven sta?
Dit verhaal delen is een grote stap. Mezelf laten zien, inclusief m’n kwetsbare kant, ongeacht wat anderen ervan vinden. Maar, het is tijd om dat gewoon te doen!
Liefs x
Liever anoniem reageren? Gebruik gewoon het formulier bij contact.
Reactie plaatsen
Reacties